Hayatımızdaki Misafirler
Hayatımızdaki Misafirler; Sevgili okuyucularımız, bugün sizlere misafirlikten bahsedeceğim. Şimdi misafirlik deyince hepimizin anladığı gibi eve gelen yatılı veya yemekli misafiri kastetmiyorum. Hayattaki misafirlikten bahsediyorum. Sadece hayattaki misafirlik de değil aslında baktığımız zaman bu dünyada ki her şey misafir. Sağlığımız, bakmaya doyamadığımız güzelliğimiz, harcamaya korktuğumuz paramız, hep bizim diye düşündüğümüz evimiz, binmeye kıyamadığımız arabamız, mallarımız ve zaman zaman çok değer verdiğimiz kişiler. Bunlar evlatlarımız, annemiz, babamız ve arkadaşlarımız yani bakıldığında her şey misafir. Belki bu açıdan bakabilsek daha mı mutlu oluruz ne dersiniz? Bu konuyla ilgili kendime ait gözlemlerimi kısa, kısa sizlerle paylaşmaya çalışacağım.
Öncelikle olaylara bu açıdan bakıldığında umutsuzluk gibi gelebilir. Ama bana kalırsa hayata bu açıdan bakıldığında daha da kolay neden mi? Çünkü hiçbir şeyin bize ait olmadığını veya hiçbir şeye gerçek anlamda sahip olamadığımızı bilirsek daha mutlu oluruz. Hayatın tadını daha iyi çıkarırız. Korkularımız ortadan kalkar. Kaybetme korkusu veya sahiplenme olayı da ortadan kalkar.
Hayatta Mutlu Olmanın Yolları Nelerdir?
Bu vereceğim örnek hepimizin hayatında var. Aslında büyük bir sorun değilmiş gibi ama benim fikrim çok büyük bir sorun hatta ebeveynler için farkına varmadıkları bir sorun, çocuklarımızı o kadar sahipleniyoruz ki büyüdüklerinde, onlarında bir hayatı olduğunu, birer birey olduğunu unutuyoruz. Sadece çocuklar üzerine hayat kuruyoruz.
Her şeyimizi onlar için yapıyoruz onlar için kendi hayatımızı unutuyoruz. Özelliklede anneler o kadar vericiyiz ki her şeyimizi veriyoruz. Kadın olduğumuzu bizimde bir hayatımız olduğunu unutuyoruz. Ve anne olduğumuz için her şeyi ikinci plana atıyoruz. İstiyoruz ki çocuğumuzda büyüdüğünde bu fedakarlığın karşılığını versin. Önceliği biz olalım ama ne yazık ki öyle olmuyor. Çocuklarımız bir birey olduğunda onların da hayatı olacağını yeri geldiğinde bir anne, yeri geldiğinde bir baba, veya başarılı bir iş insanı yani kısacası kendi haytaları olduğunu kabullenemiyoruz. Mutsuz bir anne veya baba oluyoruz. Onlarında mutsuz olmasına neden oluyoruz.
Oysaki çocuklarımızın bize emanet bir misafir olduğunu unutmaz isek, bize ihtiyaçları olduğu kadarını verirsek ve aynı zamanda da kendi hayatımıza devam edersek daha mutlu daha özgür bireyler oluruz. O zaman beklentilerimizde ve çocuklar üzerindeki baskımızda azalır. Onların da zamanı geldiğinde kendi hayatlarını yaşamaya hakları olduğunu anlamalıyız. Onları da özgür bırakmalıyız. Bana göre bu anne ve babaların yaptığı en büyük hatadır.
Daha güzel ve mutlu bir hayat yaşamak bizim elimizde
Birazda diğer misafirlere bakalım mı? Evet gençliğimiz, güzelliğimiz var ama yaş aldıkça oda yavaş, yavaş gidiyor. Güzelliğimizin de misafirliği bitiyor. Ve artık yaşlılık misafir olacak. Bunun doğal bir şey olduğunu kabullenirsek daha mutlu olabiliriz. Aynı şey mallarımız, arabamız, evimiz, içinde geçerli, onların da misafir olduğunu unutmazsak hayat bizim için daha kolay olmaz mı? Onların gitmesi belki de yerine daha güzel misafirler gelmesine vesile olur. Eğer olaylara bu şekilde bakarsak daha kolay bir hayat yaşarız.
Ve benim önceliğim sağlık, sağlığında misafir olduğunu unutmayalım oda bize misafir. Onun için sağlıklı iken misafir olduğunu unutmadan bedenimize güzel bakarsak, spor yapıp sağlıklı beslenerek dengeli bir şekilde hayat sürersek belki de sağlığımızın daha uzun bir misafirliği olur ne dersiniz.
İşin temeli sizin de anladığınız gibi, hayatta yaşadığımız her şeyin misafir olduğunu kabul ederek kendimizi çok kaptırmadan, kaybetme korkusu olmadan misafir olduğunu bilerek yaşamak, sizce de daha güzel değil mi? Misafirler çok kıymetli kıymetini bilerek yaşarsak daha güzel ve mutlu bir hayat yaşamak bizim elimizde ve unutmayalım ki giden misafirin yerine daha güzel misafirler gelir.
Sevgili okuyucularımız, peki sizler bu konu hakkında neler düşünüyorsunuz? Hayatta sizler için de her şey misafir mi ?
Yorumlar kapalı.